10 Dollars - Elizabeth II Fur Seals; Auckland Islands

De Aucklandeilanden zijn een archipel in Nieuw-Zeeland die 360 kilometer ten zuiden van Stewart Island ligt en 465 kilometer van de haven Bluff op het Zuidereiland. Het omvat Aucklandeiland, Adams Island, Enderby Island, Disappointment Island, Ewing Island, Rose Island, Dundas Island en Green Island, met een gezamenlijke oppervlakte van 625 vierkante kilometer. De eilanden liggen dicht bij elkaar, gescheiden door smalle kanalen, en de kustlijn is ruig, met talloze diepe inhammen.

De meeste eilanden zijn vulkanisch ontstaan, waarbij de archipel wordt gedomineerd door twee 12 miljoen jaar oude Miocene vulkanen, die vervolgens zijn geërodeerd en ontleed. Deze rusten op oudere vulkanische gesteenten van 15-25 miljoen jaar oud met enkele oudere granieten en fossiele sedimentaire gesteenten van ongeveer 100 miljoen jaar geleden.

Er zijn aanwijzingen dat Polynesische reizigers de Aucklandeilanden voor het eerst ontdekten. Archeologen hebben sporen van Polynesische nederzettingen, mogelijk daterend uit de 13e eeuw, gevonden op Enderby Island. Dit is de meest zuidelijke nederzetting van Polynesiërs die tot nu toe bekend is.

De eilanden zijn nu onbewoond en halverwege de 19e eeuw waren er onsuccesvolle nederzettingen. In 1842 migreerde een kleine groep Māori en hun Moriori-slaven van de Chatham Eilanden naar de archipel. Ze overleefden zo'n 20 jaar op zeehondenjacht en vlasteelt. De kleinzoon van Samuel Enderby, Charles Enderby, stelde in 1846 een gemeenschap voor gebaseerd op landbouw en walvisvangst. Deze nederzetting, die in 1849 in Port Ross werd gevestigd en Hardwicke werd genoemd, hield het slechts tweeënhalf jaar uit.

Ecologisch gezien maken de Aucklandeilanden deel uit van de toendra-ecoregio Antipodes Subantarctic Islands. Samen met andere Nieuw-Zeelandse Sub-Antarctische eilanden werden ze in 1998 door UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed.